Hainliğin Adı: Osman Baydemir

[Admin]

Sen hiç Orhun Yazıtları’nı okumadın mı? Okusaydın orada Türk ve Kürt’ün beraber yaşadığını, yüzlerce yıl beraber demir dövdüklerini göreceksin. O bölücü gösterilerde çektiğiniz zılgıtın aslında senin olmadığını, çok eski atalarımızın dini ayinlerde kullandığı bir ses olduğunu bileceksin.
Şimdi soruyoruz, binlerce yıldır birbirinin içine geçmiş insanları ayırmaya çalışmak hainlik değil de nedir?

Bırak artık elindeki o nifak tohumlarını. Bu topraklarda büyümeyecek o nefret fidanları. Bu toprağın ormanları senin sahte ağaçlarını almayacak arasına.Bu toprağın özünde hain yetiştirmek yoktur. Ne yazık ki senin gibi hainler dışarıdan geliyorlar. Ama sanma ki kaynağını bilmiyoruz, sanma ki anlamıyoruz, sanma ki meydanı boş bulup at koşturmana izin veriyoruz. Unutma ki at binmek bizim özümüzde var.Fark et ki artık Anadolu’nun bağrı kabul etmiyor seni. Yarın hakka yürüdüğün zaman da toprak kabul etmeyecek, atacak seni. O zaman ne yapacaksın? Hangi AB, hangi ABD kurtaracak seni? Allah’ın ilahi terazisinde geçmiyor ki Nobel Barış Ödülleri.Düşün ki birgün cihanın başkenti İstanbul’a geleceksin. Martılar seni görecekler ve gün boyunca yedikleri simitleri ‘Lanet olsun sana’ diyerek üzerine kusacaklar. Ne yapacaksın o zaman? Vapurun neresine saklanacaksın? Peki yüzün olacak mı güverteye çıkıp, ayaklarını demire dayayarak gözlerinin içine bakmaya? Cevabın yok değil mi?

Yalancı beyaza boyayıp barış güvernicini diye yutturmaya çalıştığın kargaların boyası akacak elbet. Gel vazgeç bu sevdadan kıyma daha fazla cana. Gel vazgeç ki cenazen bu topraklarda kaldığı için sevinsin.
Güneş elbet bir gün bu toprakların üzerine kaldığı yerden doğmaya devam edecek. Gel gölge etme hayatımıza, gel güneşin altında ele ele oynayan çocukları ayırma. Gel özür dile ortak geleceğimizden. Gel köpekleşmenin tarihinde önsöz olacağına güneşli günlerin kaynakçasında geçsin adın.

Netice şudur ki Bay Demir, âfâkını sarmışsa çelik zırhlı duvar, bizim iman dolu göğsümüz gibi serhaddimiz var.